Kokusu..

Ne öpüþü tanýdýktý,
Ne dokunuþu.
Ne yüzü bilindik geldi,
Ne sözü, ne özü.
Ama kokusu.
Baþa bela.
Gözlerim kapandýðý anda,
Ýliklerime kadar titredim.
Sýcaklýðýnda kavrulurken
Hani o hep üþüyen ben,
Yandým ha yandým.
Gördüm ki vardým.
Sandým ki yabancýydým,
Ama tanýþýyorduk en baþtan.
Böylesi daha iyi.
Çünkü kaldýðý yerden devam edemiyor insan.
Her þeyi unutup,
Baþtan baþlamaya karar verdiðimde,
Dudaklarým titredi son bir kez,
Mani olamadým.
Gözlerimden akan bir kaç damlayý
Sarýlma bahanesiyle üzerine sildim.
Görmedi sýkýntý yoktu.
Midemi bulandýran geçmiþe dönersek,
Kusmadým hüzünlerimi,
Haberi yoktu.
Kendime gelmek için derin bir nefes çektim.
Kokusu girer girmez içime,
Dolar dolmaz ciðerlerime,
Daha da solmam sandým.
Sanki çiçek açtým,
Dallarým sarmalamak istedi tenini.
Dudaklarý yine cennet meyvesi,
Tadý yasak elma kadar güzel.
Kollarýndaki bendim,
Ama ben deðildim de sanki.
O kur yaparken boþ boþ bakýyor,
Yüzümü adýmlayan dudaklarýnýn
Gerçekliðini sorguluyordum.
Sonra kokusu kandýrdý beni.
Ben geldim.
Ben tam geldim kapýsýna,
O gitti..
Ben kendimle savaþýrken,
Onunla seviþemedim.
Kendiyle seviþti.
Sonra sevdasýný kuþanýp bitti.
Gitme güzel,
Bitme güzel.
Öyle ki yeni geldim.
Öyle ki geliþim sana.
Gitme güzel.
Bitme güzel.
Öyle ki muhtacým kokuna..
.
.
.
.
-g.d
Sosyal Medyada Paylaşın: