Zaman, Günü çýra kýldý kendine; Yandý ha yandý. De haydi nefsim sana son nefes, Bir hevesle yan, Avazýnca çýðýrdýðýn o ses, Öyle uzak ki acýlardan.. Vallahi yanarým, hem ne yanarým var ya, Benden odunu Musa’da âsâ, Nuh’ta gemi, Süleyman’da taht. Ýlim üzre Þam’da kalem, Sevda üzre Anadolu’mda saz. Mýzrabý vursan da yaz, vurmasan da yaz. Yaz dedikse, dize dize haa. Malûm, mevsim soðuklara gebe. Yýllarý istiflemek lazým þimdi satýr satýr. Öbek öbek dizmek lazým bütün anýlarý Derken zaman, Saman alevi gibi parýldadý. Aldý beni ben zannettiðim tenden, Benden geri ne kaldý ? Vallahi külümü dahî yel aldý.. . . . . -g.d
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atasözü Düşmanı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.