Tellere dil veren, o dilbaz eller;
Vurdukça göðsüne yakar kavurur!
Söz var canan ile candan güzeller;
Yýllar gelir geçer, kalbinde durur…
Sazlar konuþmaz ki, eller konuþur!
Bastýkça perdeye, teller konuþur…
Âþýk vurur tele, diller konuþur;
Gurbet ele giden, yeller savurur…
Bad-ý saba git de o yâre bildir!
Arzýn anahtarý, konuþan dildir…
Baðlarý koparan, çekilen eldir;
Tevazu ziynetse, beyhude gurur…
Âþýk bilir aþkta edayý, nazý…
Dokunur tellere, konuþur sazý!
Vuslat, firkat, hicran, içinde sýzý;
Bir acý söz gelir, kalbinden vurur…
Zaman olur, biter dillerde sözler!
Gurbet acý gelir, yollarda gözler…
Fýtrat budur, insan sevdiðin özler;
Vuslat yoksa yaþlar gözlerde kurur…
Karaman-2018/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.