Ağıt

bir dilin darýna çektiler beni
lal oldu içim dýþýma!

bakýþlarýn kýrbacýnda yenildim
kirpas içindeki dünyaya

vurdular beni anarahmindeki kalp atýþýmdan

babamýn semaya çakýlý mavi gözlerine yaðmurdum!

annemin elleriyle kefen biçtiler,
beyazdan gelinliði!

iðne iðne iþlenen gül çeyizim taþtý
sandýk içinde kalakaldým

dar aldým, astým kendimi suskunun çehresine

aþkla,
inanmak adýna ne varsa
taþan içimde
yitirdim...

acýya sunak korkularým
bir ömrü kurban verdim!

varolmakla yokolamak arasýnda
o en ince çizgide
salýnýrken boþlukta
ipini çektiler geleceðimin

menekþeleri aðýrlýyordum rüyalarýmda
kýpkýrmýzý bir býçak
açana dek gözlerimi!

dipsizliðinde kaybolmuþken matemin
Yusuf´suz, Züleyha gibi
dokundular düþ otaðýma
kanadým...

Yakub`un gözlerine sürülen nur aþkýna!
dokunmayýn
acýrým, vebalim aðýr...

göçlerin harý biriken bakýþlarýma
sarýndým kýrk kat yalnýzlýðýma
kýrklandý nefsim!

Züleyha´nýn derinliðinde
kuyu kuyu Yusuf´tu aradýðým

en koyusundan karanlýðýma
uzanacaksa þafaðýn eli
yansýn
sýðýndýðým cümle yaralarým!

kelebek ömrü olsa da aþk
dokuyun,
insanlýðýn iç’selleþen kozasýnda
kýrýlýp yenilenecekse kabuklarým dokunun!



sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: