Bir intihar vaktiydi gözlerinden düþtüðüm an Sýmsýký sarýlýrken üþümek gibi biraz... Canýma tuz basarken þarkýlar Þiirler alaycýydý satýr aralarýnda.
Gorki’nin bir kitabýydý hatýrlýyorum Biraz mahçuptu ve biraz da sararmýþ Unutulmaktan rafta... Bir intihar vaktiydi,radyolar cýzýrtýlý Televizyonlar siyah beyaz Ben kahýr mektuplarý yazýyordum gök’yüzüne Sen çoktan açýlmýþtýn denizlere...
Hala meneviþlenir mi gözlerin öfkelendiðinde? Benimkiler hala okyanus oluyor sen’i istedikçe!
Vaktiydi iþte bir intiharýn! Ellerin pürtelaþ, Gözlerin aðlamaklý! Gitmeli miydin bilmiyorum? Gittin mi? Onu da bilmiyorum! Ama biliyorum, çok sevdim seni Beni hiç sevmediðin kadar!
10:50/ 19 Mart
Sevtap Kaya Nurgönül
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.