Daha kýrký çýkmamýþ edebiyatçýlarýn
Yüzü suyu hürmetine bu kasavet
Ne de olsa,
Bir doðarken,
Bir de ölürken kýrklanýr ya insan!
Susalým bakalým...
Didiklenmiþ bir ömürden
Efil efil eser yaralar
Savrulur kabuklarý sonsuzluða...
Kimi mahpusta
Kimi kayýp!
Konuþmak ayýp
Yazmak külli haram!
Þer bellettiler, çocuklara gülmeyi!
Türkü söylemeyi!
Sevda bir kuþ zaten
Kanatlarý yolunasý, kýrýlasý!
Savaþ sözcüðü literatürde baki kaldý
Karþýtý yasak, söyleyemem!
Gölgemize sýðýnýp
Ýçimizin içini oydular
Yaþlý bir aðaç gibi...
Sevinçlerimiz birer balon
Anlýk þiþip anlýk patlýyoruz!
Aðlamalarýmýz yollar boyu
Daðlar ardý...
Duymasalar da sesimizi
Umut baðlýyoruz yarýnlara
O yarýnlar ki,
Sarý saçlý, kara kaþlý,mavi gözlü
Ya da yaðýz...
Hepimizin çocuklarý!
16:00/ 4 Þubat
Sevtap Kaya Nurgönül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.