Ey dünya, ey Leyla... Kaç baharlarý eskittin baðrýmda? Kaç sevdalarý susturdun dudaklarýmda... Meyveye duran aðaçlarý, Kaç kez kuruttun rüyalarýmla birlikte? Ey dünya, ey Leyla! Koþar adým geldi niceleri, Sunduðun hayallere ve sevdalara. Kapýlar Leyla, söyle kaç kez, çarpmalýydý yüzlere ve kýrmalýydý yürekleri, ki uyarsýn kalp taþýyanlarýn cümlesini? Leyla! Dünya! Uzun bir hasret kervanýna, katýlýr her doðan. Bilmez misin? Bu çileli ve hasretli yollarýn meþakkati ve zulmeti, ancak ve ancak senden ayrýlmakla son bulacaðýný. Özlesem ne çýkar, beni özlemeyen dünyayý ve Leyla’yý? Bir inilti duyuluyor semadan. Sen de duyuyor musun Leyla? Yaðmurlar gökyüzünden ayrýlýyor, Aðlaya aðlaya iþte her þey; bir rahmete dönüþüyor...
Meryem Gümüþ Kurþun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.