Parçalanmış Hayatımdan Alıntılar

Dünyaya kapatýlan penceremin
önünde yazýyorum sana sevgili.
Mutluluðum kýyýya vuruldu,
aþk deryasýnda Alabora olmuþum.
Elimi uzattým kimse tutmadý,
herkes kalbimi kýrmakla meþguldü.
Ciðerime kadar hüzünle dolmuþken,
artýk sevdaya küs olmuþum.

Zamanla geçer dediler,
ama zamanla ben geçtim kendimden.
Gülmeyi unuttum, mutluluktan da
aðlamýyorum artýk,
Bendeki keder yaþlarý sevgili,
boðazýmdan düðümlenip
Ýçime, içime akanlarý da
kimse görmüyor zaten.

Yaþamak için bir neden býrakmadýlar,
Kimi sevmeye yeltendiysem
hançerini kalbime sapladý
Acýyan sol yanýmla kaç
geceyi sabah ettim
Kaç kere öldürmek istedim
kendimi kimse bilmedi.

Bir mezar taþýna dönmüþüm
þimdilerde, sus pus dilim.
Konuþtukça sancýlanan yüreðimin
sesini kimse duymasýn,
Kimse bakmasýn yanaðýmdan
süzülen gözyaþlarýma.
Ben içimin yangýnýný topraða
anlatacaðým bir gün.

Herkes yaþattýðýný yaþar bir gün
hiç birinizi affetmeyeceðim.
Siz de yanýn benim gibi,
el uzatanýnýz, omuz vereniniz olmasýn.
Benim gibi kocaman bir
boþluk olsun içinizde,
Bu boþlukta her gün
acýnýzla selamlayýn güneþi.
Sosyal Medyada Paylaşın: