bir kaç aðaçlýk bilmediðim bir mahalle ufak defek yaramazlýk her yerde patlama sesi o gün anlardým bayramdý ve çocuktu o günler
yaðmur yaðardý ben aðlardým hiçlikle penceremden onlara bakardým o gidiþleri aðrýma gelirdi icimden düþerdi bilmediðim inlemeler korkardým gece gibi titrerdim masanýn altýnda yalnýzlýk git derdim kaybol bakma öðle icimden irkildi kacaktý sýfatým icim dünden dýþým alacaklý
sonra
bir zaman gecer gezer dolaþýr kücülürdüm zaten ufaktým elimde dondurma gibi eriyen sýkýntý bir gülüþüyle güneþ acardý umudum kalbimin hüzün melekleriðdi gözüm aclýk nedir bilmez istek akþam gün aðýrtýsýnda annem sesi gel olmaz
hüzün dökerdi geceler bakmadýðým yýldýzlar da yalandým koca bir baskalaþým gibi anlatmam o günler ürkek kaldý ölümsüzlükle aklýma bile gelmez þimdi ben gitdiðim yerden bir daha kalmam derdim insan biraz kýsalýrmýþ kendine anlamadým bir zordu aklým kýtdý salaklýðým neden bir gün feci düþtü üç gün koma oldum gözlerim o yüzden yuvarlýk cam kenarý ben hiç sevmedim çocukluk alýþtým bir kaç güzelliðe onlarda ayrýldý gittiler ben hiç gitmedim hep yaþatdým küsdüm kýrýldým hýrpalandým bir kaç gün acýdým kendime sonra güldüm aðlarken sevinçsiz bir türlü ölemedim kendime bu gün iyi deðilim acý, ktým hiç...
Gitmem Gerek buðulu gün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.