Mektup
Ayný aynalarý kullanan köprüde
Karanlýðý daha iyi görüyorum
Sýr gibi çiçek açarken aþka
Ellerinde kullandýðýn uykusuzluktan söz ediyorum
Fýsýltýlarý ruhuma ninni
Ki,tenimin duvarýna yaslanan
Kediyi bile uyukluyor
Biliyorum
Köþeme çekildiðin yalnýzlýk nöbetlerinde
Her zamankinden daha çoksun avuçlarýmda
Göðsünde tül..
Hece hece
Harf harf harf iþlenen
Kendimize dediðim
Ayný bedene büyü olan
Gözlerinin gürültüsüne
Korkuyla büyüyen çocuk gibi
Döke döke içimi karýþýyorum geceye
Ve düþümdeki en aðýr uykuda rastlýyorum
Erkenci yýldýza
Yaþlanýyorum galiba iklim ýþýltýsý
Cehennem yeþiline
Daha önce meçhulden hiç su içmedim
Yüzünün çukurunda her zerrem gülümserken
His ucuyla anahtarýný tuttum
Bütün kaplumbaðalarý artýk sevebilirim
Çekilin kenera
Bir þeyim yok
Sadece daðýnýðým
Dilinin ormanýna dikilecek
Ne kadar aðaç varsa
Bir mektuba sýðdýrýyorum
Sana orman deðil
Içimden birini..
Özletip sonra kendine çektiðin okyanuslarý
Ve usul usul inandýðýn
Güzelliðimi..
Mavi bir çocuðun gözlerinden
Bulut yaðýyor gövdemize
Anýmsa bazý uzaklýklarý hayatýn salýncaðýnda
Uzayan saçlarýmda konuþkan ay
Ilk defa adýmý yazýyor
Zarfýn köþesine
Konuk olurken göðsüme beyaz güvercinler
Kendimi seninle uçuyorum ruhunun parmaklarýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.