Bir beyaz kuðu bir figür kýrýlacak kadar ince narin sütun gibi bir boyun sevilmeyince sahipsiz tenler gibi
cananlar canlar gibi
dilsizliði kederini tanýmlar gibi
vakti zamanýnda üstüne titrenilmiþ sevilmiþ el bebek gül bebek tahtý yapýlmýþ ta gönülde bahtýný anne bile yapamamýþ bir kýz çocuðu ki naif ne bir dirhemin ayýp örteceði kan can ne beline inan dalga dalga saçlarý gür ne bir endam ne tutsak ne özgür
bir kuðu bir narin figür bir zarif tay bir süt kuzusu anneye babaya nazý sadece kendine geçer buyruðu uyruðu ne olursa olsun kadýn her yerde kadýn
her yaþta çocuk kalan her evresinde masum içten içe kendine eriyen bir kokulu mum
haþin darbelere maruz kalan kalbi kýrýlmýþ kolu kanadý kýrýk uçamamýþ yüzememiþ derin deryalarda bir çocuk kadýn
baþýnda ya bir abi ya bir baba ya da zaptiye bir koca çaðlar boyu uçtan uca okunan kýrýk dökük bir hikaye
KADIN yýkýk duvarlara raptiyeyle tutturulmuþ bir afiþ kadýn
Yüksel Nimet Apel
10 Mart 2018 Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.