Hayal kaybýndan ölen insanlar gördüm dünya denilen yer de
alýnlarý ak
bahtlarý kara
derdini baþýna taç eylemiþ yorgun kadýnlar.
Gününü geceye takas etmiþ masumlar,
maðdurlar þehirler boyu
bakýþlarý güz
gözleri kýþ b’akan o sübyanlar.
Dikenli telini kâlbine sýrýmýþ
yasak özgürlüðü kaldýrýmlara taþetmiþ þairler bir de
kalemleri ok
mürekkebi zehir gibi vicdanýmýzý y’aralayan.
Babalar gördüm diline dað çökmüþ
nefesi kuþ
evlatlarýnýn avcuna konan.
Bitmeyen çileler
sökülmüþ baðlar g’ördüm
meziyeti sýfýr
aslý korku olan.
Ben dünyayý eksik buldum anne
için de insan az
binlerce ceketli zombi/iskelet.
ve
geleceðini gördüm tüm gerçeklerin
kötürüm bir döngü b’aðlýyordu uçurtmasýna en son geçmiþlerin
rengi topraða çalan
binlerce âh’ýn elleri yakasýnda
kuyruðunda bebek sesleri..
burasý dünya bozmasý anne
elimden bir þey gelmeyen
anlattýðýn þeylere ters düþen
mantýk katili bireyler otaðý...
Mart2018
Z. Nâr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.