Hüseyni makamı

HÜSEYNÝ MAKAMI
Yaðmurlu Bir Ýstanbul gecesi
Belli deðildi bulutlarýn rengi
Sokaklar ýslak insanlar telaþlý
Hiç telaþým yok ki; deli deli çarpma
Daha sabaha çok var
Dur, kokla Ýstanbul’u sevgili niyetine, diye tembihledim yüreðimi
Kendi yokuþlarýmý týrmanýp, ilerledim Arnavut kaldýrýmda
Cumbalý bir evden, gramofon sesi yükseliyordu.
Ýðnesi, taþ plaðý çizerken, þarký yüreðime yüreðime vurup,
Sözleri içime iþliyordu
"Uzun yýllar ötesinden, hatýrýný sorayým mý?
Sana gönül bahçesinden bir demet gül dereyim mi?"
Arada daha da içleniyordu þarký!
"Senden haber gelmeyince,
Bir kar yaðar ince ince sevgilim diye her gece karanlýðý sarayým mý? "

Senden haber gelmiyordu ömrüm.
Tipiye yakalanýyordu yüreðimdeki, minik serçe!
Dün gece;
Gözlerimi kapadým! Hayalimde, yüzünü çizdim karþý duvara
Açtým gözlerimi yüzün duruyordu karþýmda,
Yine de bana bakmýyordun ömrüm..
Ah ömrüm kim bilir sen þu an nerede,
Hangi hülyalarda, hangi duygulardasýn?
Ben yine Ýstanbul’da!
Kendimden kaçýp, sýðýnýyorum yaðan her bir kar kristaline
Saçlarýmý rüzgâr savursa da, sensiz nefessizim ömrüm...
Aklým yüreðimin göz hapsinde
Ben hayalinle hemhalda
Uþak makamý ezan deðince kulaklarýma
Dinliyorum! Hüseyni makamýnda.
Tutuþuyor yüreðimde bir yerler,
Gözyaþlarýmýn ellerini basýyorum yaralarýma
Yine de hasretin dinmiyor ömrüm

Bir bilsen, kaç gece asýlý kaldý kirpiklerinde,
Þafaðý ve seni beklerken..
Bir bilsen kaç dua takýldý boðazýma dilime amin düþerken..
Bir bilsen kaç dilde masallar anlattým sol tarafýn sancýsýna!
Sensiz dinmedi ömrüm...

Nimet ÖNER

Sosyal Medyada Paylaşın: