Tu
Gökyüzünün karası
Gökyüzünün karasý
"Sen anlatýp yorma kendini, ben içini biliyorum"
der gibi...
Aþkýma yaðmadýkça sen, düþlerim kurudu.
Kuraklaþtýrdýðýn düþlerimi, hiçbir yaðmur yeþertemez artýk.
Gün bitiyor, sen baþlýyorsun
Nasýl bir doðum sancýsý bu?
Her gece, her gece yeniden doðuyor bu acýlar.
Günlerdir kurþun yaðýyor kalbime
Bu nasýl bir aðrý?
Gökyüzünün karasý
"Sen anlatýp yorma kendini, ben içini biliyorum"
der gibi...
Yýldýzlar sekerek geziyor karanlýðýn içinde
Kara bir kefen gibi gece
Ay boþ bir levhadan farksýz,
Anlamsýzca bakýyor gözlerimin içine
Yitireceðimiz ne kaldý bu hayatta
Kalbim maharetli deðil, gecenin karasýna dayanacak kadar
Sabahlar da geceden farksýz
Bahçeme deðil, mezarlýðýma doðuyor Güneþ
Her sabah soruyorum kendime " alýþmaya baþladýn mý ? " diye
Ama ölüler cevap veremez ki.
Ve ben yine devam ediyorum bir önceki günün tekrarýna...
Tuðba Topal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.