Sığmıyor hüzünler hiçbir ölçeğe

Sýðmýyor hüzünler hiçbir ölçeðe
Okyanuslar gibi geniþ mýsralarým olsada
Yalnýzým ben,
Yalnýz!!!
Ben mutluluðun özlemindeyim,
Mutluluk kuþlarýn kanadýnda.
Oysa, her aðaç bilir sonbaharýn geleceðini
Buna raðmen açar yine de yemyeþil yapraklar.
Peki neden umut vermiyorlar?
Artýk büyümeli içimdeki çocuðun gülümsemeleri,
Büyümeli o çocukta neþeler.
Çok fazla kargaþa var,
Çok fazla gürültü.
Belirsizlikler içindeyim...
Haklý ne? haklý kim?
Bir adam, bir kadýn sonsuz acý.
Ne önemi var bu acýda olsamda haklý
Fikrimin kývrak yollarýnda çok çakýl taþý,
Çok engebe var
Çözemiyorum
Bu coðrafyada fazla barbar kalýyorum,
Fazlaca sevdalý.
Her acýdan bir þiir biriktiriyorum.
Buruk dosyalar arasýnda sayfalar çoðalýrken,
Azalýyor bende ki duygular.
Hayýr!!!
Hayýr umarsýz deðilim,
Hayatýmdaki kýrgýnlýðým boyumu aþmýþ.
Bu dalgalarda çok fazla,
Yorgunluðum da haddini aþmýþ.
Sadece bu kadar...
Kendi içinde bile kimsesiz!!!

Tuðba Topal
Sosyal Medyada Paylaşın: