Okyanuslara uzanan Masmavi bir deniz gelir aklýma Ýçimi derin bir sükut kaplar Kendimi denize açýlmýþ bulurum Yalnýzlýðýmýn dehlizine gömülür Dalgalar arasýnda kaybolurum
Ne zaman sevdiklerimi düþünsem...
Gökyüzünün uçsuz bucaksýz derinliðinde Özlem dolu yorgun umutlarýmý oyalar Düþlerimin göðüne saldýðým uçurtmalarý düþlerim Ardýndan semaya doðru geniþ kanatlý bir kuþ uçar Bilinmez hangi gönlün penceresine ansýzýn konar Kim bilir kimin yüreði apansýz bir sevinçle dolar
Ne zaman sevdiklerimi düþünsem...
Kýrlarda renk renk çiçek olup açarým her bahar Papatyalardan taç yapar Koyarým baþýmýn üstüne sevdiklerimi bir bir Fal bakmam seviyor sevmiyor diye Bilirim ki yeþerir elbet bir gün Yüreklere ektiðim sevgi tohumlarý ilelebet
Ne zaman sevdiklerimi düþünsem...
Hemen gülümseyen bir çocuk belirir yüzümde Mavi bakan,yeþil gören gözlerimin kýyýsýndan Nice sevdiklerim bir düþ gibi gelip geçerler Hayatýn kumsalýnda dolarken kum saati Her esen rüzgarda savrulur kum taneleri Ve ben bir kristal kýrýlganlýðýnda tuz buz olurum
Ne zaman sevdiklerimi düþünsem...
Gidip de gelmeyenleri anarým rahmetle Kopsa da içimde sessiz fýrtýnalar Belli etmem ateþ kýrmýzýsý rengimi Demlerim hüznümü kürdilihicazkar þarkýlarda Olsa da kafam karýþýk,duruþum vakarlý Sevdiklerim çocuk yüreðimde hep saklý
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 14.04.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.