Bir sessizlik çöktü içime birdenbire Düþünüyorum çoðu þeyi derinden derine Hava dersen çok sýcak bunaltýyor yine Hüzün sardý etrafýmý sorarým kendime ne diye
Ben de derim ki kendi kendime...
Bir rüzgar gibi gelip geçiyor zaman Ne tarafa eserse sürüklüyor beni durmadan Ertelenmiþ baharlarýn yüklü kaygýlarýndan Yoruldum diyemedim hiç bir zaman
Artýk eskisi gibi gülmüyor yüzüm Neden bitmiyor gönlümdeki hüzün Günbegün tükendikçe ömrüm Ne oluyor bana söylesene gözüm
Gözüm de bana bakar der ki...
Sonbahar olmaz ki hep bahar Sevdiklerin ayrýlýr diyar diyar Vurur durur denizdeki dalgalar Eser geçer deli deli rüzgarlar
Kuþ olup uçsan hep havada Yüzsen mavi yeþil sularda Hayallere dalsan arada sýrada Hüzün dalga dalga gelir sana da
Tut ki gün sonrasý gecedir zaman Ay’la yýldýz var her yeri aydýnlatan Kýsacýk ömürden geriye kalan koca bir yalan Üzülme boþ ver sen yine gülümse her an
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 18.08.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.