Ben dedi çocuk Hiç büyümesem. Karanlýk gecelerin sabaha ulaþamadýðý zamanlarý, Zalimlerin zaferlerini mazlumlarýn kanýyla kutladýðý, Güçlünün sofrasýnda zayýftan arta kalan kemikleri, Bir umut ufka dalan gözlere her defasýnda mil çekildiðini, Görmesemde olur. Sonra bir el uzandý çocuða Soðuk, karanlýk, kirli bir el Büyümesine gerek kalmadan, anladý çocuk Mesele büyükmekte deðil dünyaya gelmekteydi Ben dedi çocuk Hiç doðmasam !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eflal Afşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.