Saçlarıma Yağmur Düşerken

Þimþekler çakýyor þehrimde yine,
Kýþýn son demleri, bahar gelirken.
Tutundum yaþama, sensiz bir güne,
Þakaðýmdan inen yaþý silerken.
Ben gerili yay, sen menzilsiz oktun,
Saçlarýma yaðmur düþerken yoktun.

Hangi ara gittin, kayboldu yüzün?
Mevsimler pervane, hýzlý geçmekte.
Her köþeye vermiþ rengini hüzün,
Ruhum yokluðundan zehir içmekte.
Hasret fitilini süresiz yaktýn,
Issýz sokaklarda üþürken yoktun.

Nereye bu kaçýþ, nerde son bulur?
Her iklimde açmaz sevda gülleri.
Topraðýn rahminde bitmeden ölür,
Bir gün býrakýrsýn hoyrat elleri.
Küskün bir çay gibi sessizce aktýn,
Aþk yangýnýma su taþýrken yoktun.

Neden geceleri sýzýlar azar?
Devleþir karanlýk, üstüme çöker.
Þafaðýn sökmesi uzar da uzar,
Þebnemler yapraða içimi döker.
Beni bir muamma, açmaza soktun,
Onulmaz yaramý kaþýrken yoktun.

Son piþmanlýk fayda etmez bilesin,
Cemreler düþüyor, bak birer birer.
Can cananý hemen s/atmaz bilesin,
Bir asi rüzgârsýn, inadýn sürer.
Kýrdýn dallarýmý, boynumu büktün,
Devrilmeyip sana koþarken yoktun.

18.02.2018
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: