bir ulaþýlmamýþ cümleler ülkesiyim yoksulluktan kirpikleri aðarmýþ senelerin kadim ömrüyle ahitlere gömülmüþ gözlerimde þehirler kuruluyor ve yýkýlýyor dudaklarým arasýnda kuduran nice azgýn tanrýlar keþfedilmemiþ tarihinden sökülüyorum ýssýzlaþmýþ harflerin mekan ne muazzam bir sadakatin eseridir bu an bilsen ki savaþlardan kalma üveyik g/öçlere tutsak bir sabaha nasýl da uyanýyor çaresiz kalmýþ bir seyir yalnýzlýðým sular can yakýyor yangýnlar beni
bazende kuþ seslerine baðlanmýþ gök yüzü misafirlerine benziyor halim çocukluðumdan yola çýkan ömrü kamburlaþmýþ gemiler sahipsiz geceleri yüklenip gözlerime doðru yol alýyorlar kanatlarý mý beraat ettirin diye yalvarýyorum kelimelerimin ömrü kýsalýyor ey aklýný Rahmana ýsmarlamýþ olan müjdeli rüyalarým avuçlarým þahidimdir ki çok yalvarýyorum ve gözlerimden sürgün edilmiþ tebessümleri mi geri verin diyorum geceler boyu sabaha varmayan bir savaþýn ürpertisiyle çaresizliðime umutlar býrakýyorum aðlamak n/için ve boþluklarýna saplanmýþ bir çýðlýðýnda içimin tokmaðýný indiriyor göðsüme aþk için kurulmuþ mahkemelerim ve içime dökülen bir gecenin feryadýndaki o malum son bayram sabahýna uyanmýþ öksüzün annesizliði gibi sarmalýyor iþte evrene dökülen bu müstesna günlerimi
yüreðim kabardýkça iyileþecek bütün yaralarým izin ver bana lütfen bir kere öpeyim seni Rabbim
hayalimde sarý yapraklarýný sallandýrýyorum dünyanýn cennete benzer bir aðacýn gövdesindeki þenlik demi sarýyor beni çocukluðumun babasý gibi bütün zaferler hep bir sonbaharda fethedilirler Mümin ve Mübine and olsun dönmek için geri gözlerimi kalbine gömeceðim sevgili
bir yerlerde tenine dokunulmamýþ yaþamlarý vardýr birilerinin taze bir kahkahadan dökülen sýcacýk anne kokusu gibi yýkýlýr birden göðüs boþluðumda dikilmiþ ilahi o anýt terk eder tenim beni iþte böyle bir bilinmez sýrdan sökülür tüm sesler ve kaderden habersiz bir ruha adanmýþlýðýmda doðrudur iman ettiðim yaratýcý seviyor neyse ki acýlarýmý inancým biliyor bunu ve sabýrla kutsandýðým kutlu son yolculuðumu uðultularýný dinliyorum isyankar tüm kavimlerin kendinden geçmiþ bir cümleye baðlanýyor umutlarým ansýzýn Bismillaha sarýlýyorum sükutumda kamburlaþýyor topraða dökülen þehadetler bir krizantem kökünde harelenmiþ çocuksu ellerim sadrým da yarým uykulu bir seviþgen ömre çarpýyor ah bu zalim özleme tutsak nef(e)sim çýldýrmýþ gibi yalýyor sinemi kaynatan þehvetimin yüzünü cennetten kovulmuþ ilk günahkar gibiyim gel dudaklarýma alevlenmiþ helal tutkularýný sür sökülsün içimden usul usul kökleri kalbime tutunmuþ mihrap makamýn
önce aþký bir elma aðacýna astýlar sonra ilk olarak elma dalýný kestiler kanýmýn kýrmýzý oluþu ondan ondan aþkýn þaraba dönüþü ve þarabýn sarhoþ etmesi ondan
Peygamber yurduna bir gurbet ýsmarlýyor özlemim dilimin ucunda tövbe ile kývranan bir nehir geziniyor ve zalim diktatör karþýmda bir asi rüzgara dönüþtüðünde toprak gibi eleniyor içim Ýsa’nýn Rabbi tut yüreðimi oku Musa yar denizimi koþ ibrahim söndür ateþimi gör Muhammed tut ellerimi alnýmýn tam orta yerinde çarmýha gerdiðim ayetlerin sevaplarý boynuna olsun diyorum sevgilim küstah bir çalýmla tarýyorum lisanýmýn ama kirpiklerini aþka son kez birikiyorum tanrýça gök yüzünü izlerken aðarýyor sol yaným zamanýn sonsuzluða yuvarladýðý son yemin benmiyim bu fýrtýna neden s/inmiyor bilmiyorum baðlanmak istersen yeniden bana gözlerimi baðýþlayabilirim ben yine sana yenilgiye uðramayan savaþçý yoktur sevgilim kazandýðý kadardýr kahramanlýðý göçen tüm þairlerin þiirlerinden geçiyorum ülkeler arasý tüm barýþlarýn ve her kalp iþgal edilmiþ bir suskunluktan yýlgýndýr ziyadesiyle cehennem konuþtukça bunu öðreniyorum
acýyla yazýlmýþ egemen kelimelere açýlýyor bütün kapýlar ve özgürlüðümden pencereler uçuruyorum gök yüzüne ellerime denizleri baðla sevgilim avuç içlerimde cennet bahçeleri yeþertsin kalbim dünyaya yokluðumda sana umut olacak tedariklerim de gizlediðim esaretimi nefesinle sarmala ben inandýðým yaratýcýdan aþk dileyen sönmüþ bir yýldýz bir uzak gecede örselenmiþ ayrýlýklardan göçerken ruhum en koyu karanlýkta kýr zincirlerini ve yeniden sev beni sana hasret kalan gökyüzüm ölmesin artýk sevgili
kahramanlýðýný sevebiliriz bir inancýn ve zor deðil rengi batýn kalbe bir þafak vakti varmak yabancýlýða bir tebessüm baðýþlayabiliriz belki öfkelerini kýrabiliriz tarihi köprülerin ihtiþamlý törenlerde esmer bir atýn rüzgarla öpüþmesi gibi sevmek zor deðil birbirimizi yeterki rüzgara dönelim yüzümüzü
yaþamak matah bir gerçekti iflas eden bir kalp iflah olmayan dünya gibi
ve yer yüzüne son armaðan i s r a f i l i n s u r s e s i
cennete sürgün mahkum gibi
...
my
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.