öyle bir fotoðrafýn içinde buldum ki kendimi karmakarýþýk... ne gülümsemiþim ne fazladan düþmüþ yüzüm ne gözlerim kadraja sýðmýþ ne de sýrt çevirebilmiþim
ýþýk deðince kanamýþ bakýþlarým görenler teknik demiþ çevirmiþ yüzünü deliye dönmüþüm. tekniði sormuþum her gördüðüme ellerim baþýmda koþtururken... teknik...teknik... kanayan bakýþlarýmý nasýl açýklar bir teknik? ben inanmamýþým, onlar gülmüþler. teklik diye baðýrmýþým, teklik... dinliyor gibi bakmýþlar, gitmiþler sonra...
odama karanlýk düþmüþ, yastýða baþým. çerçeve düþüp kýrmýþ bir yerini uluorta serilmiþ sahte gülücükler sonra bir kibrit mýzrak gibi saplanmýþ fotoðrafýn kalbine baþýný kaldýrýrken titrek bir alev odam aydýnlanmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
attilaedri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.