Bu Dünya’yý Hamsilere verin...! Onlar denizi bebekleri deðil mi? Serçeler göðün? Çocuklar yerin? . Ne martýlar maviye küssün, Ne denizin kahkahasý dalgalar sussun, Ne de yeryüzünün saçlarý aðaçlar yeþilin uzaðýna düþsün . Beton ormanlarýnýz, protez bacaklý karýncalara yuva olsun Zeytin aðaçlarýndan kelebekler, bahar dallarýndan uður böcekleri uçsun Sokaklarda mýrýl mýrýl tekir kediler, parklarda çocuklar koþsun Bu Dünya’yý Hamsilere verin...! . Ne köpek balýklarýna ne ahtapotlara Ne duygu fukarasý bilgisayarlara ne de robotlara Bu Dünya’yý Hamsilere verin...! . /...Zira çocuk gülüþleri hep güneþlidir Ýnsanýn serçe olup uçasý, çiçek olup açasý gelir.../