Gözlerin Aklıma Takılı Kaldı

Bu son görüþmemiz, son buluþmamýz,
Bak gökte martýlar çýðlýk atmakta.
Kötürüm hasrete, zor alýþmamýz,
Tok sirenler, acý acý ötmekte.
Gün ölüyor, akþam demini aldý,
Gözlerin aklýma takýlý kaldý.

Umudun zülfünü daðýtýr rüzgâr,
Buruk tebessümdür, gamzene çöken.
Mevsim kýþ, yol uzun, vakit ise dar,
Ayrýlýk deðil bu, ölümcül diken.
Bizi bilinmez bir deryaya saldý,
Dilim lâl, boynum bükülü kaldý.

Çil parmaklarýný, kaçýrma öyle,
Ellerim üþüyor, içim ise kor.
Bir çiçek güneþsiz yaþar mý söyle?
Bakýþým umarsýz, dudaklarým mor.
Þu virane liman, hülyamý çaldý,
Onulmaz dertlerim, sökülü kaldý.

Az sonra yaklaþýr kýyamet aný,
Sanki üstümüze devrilir þehir.
Yürek atýþýndan þairi taný,
Demir alýyor yat, tadýmýz zehir.
Sevda dönülmez bir ummana daldý,
Elvedan beynime çakýlý kaldý.

Aðýr aðýr kenti terk ediyorken,
Dalgalar gövdemi sallayýp durur.
Az önce gölgeni fark ediyorken,
Þimdi tek fenerin ýþýðý vurur.
Bizimkisi, firak sonlu masaldý,
Aþk gönderinde gam çekili kaldý.

07.02.2018
Muhittin Alaca





Sosyal Medyada Paylaşın: