SEVGİLİ MEKTUP

Eylül 1998,
Sevgili anne ben gidiyorum.
Sana söyleyemedim doyasýya,
Üniversiteyi kazanmak en güzel haberdi.
Bu zamana kadar,
Üzüm kokuyordu bütün güzellikler.
Bir de sen ve babam yanýmdaydýnýz hep.

Çok geçimsiz biri olduðumu bildiðinizden mi ne,
Korkardýnýz üniversitede evde kalmama.
Bunun üstüne söz yok haklý çýktýnýz,
Ýki insanla geçinemiyorum,
Her gece neden diye soruyorum.
Ha bu arada evde bulaþýklarý ben yýkýyorum,
Anne bu konularda bana güvendiðini biliyorum.
Artýk yemek yapýyor,bulaþýk yýkýyorum.
Çayla birlikte kitap okuyorum.

Her ay bana para gönderiyorsunuz,
Teþekkür ederim.
Arada PTT’ye gidip sizi aramak istiyorum,
Param biter diye korkuyorum.
Ýnanmayacaksýnýz ama,
Gittiðime piþmaným, gurbet gerçekten de zormuþ

En önemli güzellik neymiþ biliyor musunuz?
Sizleri sevdiðimizi hiç söyleyemezdik,
Yanýnýzdayken.
En doðal güzellik sözle deðil davranýþlaymýþ.
Kimse kimseye seni seviyorum, demezdi.
BU bizim dilimizde hiç alýþkanlýk olmadý.
Ama sizleri sevdiðimi gurbete gidince anladým,
Minik bir çocuk gibi sürekli aðlýyordum,
Evimin her þeyini özlüyormuþum meðer,
Kardeþlerimin kavgalarýný, evimin sorunlarýný.

Gurbete gidince deðiþti dünya,
Ev benim dünyammýþ meðer.
Yalnýz kaldýðýmda gerçekten hayat ,
Benim için yalnýzlýktan ibaretmiþ.
Kimi tanýdýysam iflah olmadým.

Sevgili ailem,
Sizi uzaktan da olsa çok seviyorum.




Sosyal Medyada Paylaşın: