ESKİDENDİ, MİRİM...

Sol yakasýnda þehrin,
Fevri bir ýþýk saða lanet okuyan.
Bir rüzgârdan çýkýp da yola,
Heyelan yüklü mahremin kuytularýnda,
Bocalayan bir peri
Yine ilhamýn dozunda
Ýkrarý mý yoksa yemediðim?

Zaman bile yaralý,
Allý pullu olan zamanlar eskidendi, mirim.
Ben bir köþede,
Kaçarken izdihamýn yükünden
Sen zaten sönmüþken yüreðin ferinde
Anlatamadýklarým kadarým
Adsýz þiirlerden çaldýðým her heceyi
Boca ettiðim feneri kýblemin;
Derin bir teyakkuz,
Bir dirhem söz bin ayýbý serer önüne
Cümle âlemin
Hem de cümleten sevdalý olmayý dileyip
Bir gýdým mutluluktan alamazken nasibimizi.

Çöreklenen muhalif ve yetim gözlerinde kaderin,
Çemkiren lanetine iblisin
Koyduðumuz engel kadarýz belki;
Hani dar ölçekli bir ruhun
Pervazýnda hep bir dokunulmazlýk,
Alayý gelse sevgi denen eksenin
Yetmediði ne malum, mirim?
Hem de öyle böyle deðil;
Kýlý kýrk yardýðým kadar da varmýþ
Þu þehla hüznün dehlizinde
Kaybolan düþlerim.
Hele yok mu o terane;
Debdebeli bir gölgeden ibaret
Anlýk bir hezeyaný yutarken
Derinde çok derinde bir yara;
Olup olmadýðý deðil
Varamadýðým yakasýnda þehrin
Ben hala küpeþtesinde þiirin
Bir de sindirildiðimin resmigeçidi
Söylemekten imtina ettiðim imlerim.

Kýlýksýz olabilir hani aþk:
Belki kifayetsiz bir þairin ellerinden kayan
Dün ve gün hükmünü yitirmemiþken
Nasýl oluyor da yarýnlarý
Þimdiden mimledi kaderim, mirim?

Dediklerime kandýn bilirim
Çünkü ben de kanmýþtým
Ama senin dediklerine:
Titrinde ömrün,
Kumpas bildiðim þu hikâyenin de ana damarý
Yine aþýrý duyum kaybýndan oldu
Ölümü tüm aþklarýmýn:
Belki de görmediðim bir yüzü hüznümün,
Islah olmadý gitti çocukluk düþlerim:
Ben zaten iflah olmaz bir deli gölgeyim;
Gördüklerime geçiremediðim kýlýf,
Göründüðümden yansýyan
Yalan ithamlar
Yine aslýma haiz,
Aþkýma sahip,
Dünden yana tüm derdim:
Hala neyden dediðim
Öldü bildiðim içimdeki lahza;
Yandý gitti bil, içimdeki isyan
Hem demez misin;
Neyin derdi, neyin vebali?

Kuramadýðým o denge,
Ilgýt ýlgýt esen tükenmiþliðin
Kalibresi kayýp þeceresinde
Bir nebze de olsa sen olsan keþke çare,
Hey, mirim:
Duymadýn farz et
Görmedin de
Belki de var olduðum bile yalandýr
Týpký nasiplendiðim kaderimi kabullendiðim kadar
Keþke sende de kabul görseydim,
Derlerdi de inanmazdým;
Gün aðarmadan ölmenin bir yolunu bulmalý
Dirildiðim sabahý da kimse mimlemeden
Kundaklandýðým da yalan/mýþ
Þerh düþtüðüm þu sevdayý
Koyacak iken yürürlüðe
Bir adým sonrasýnda
Þiir bildiðim yüreðine baþýmý yasladýðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: