Düş de Görürsün

Ruhun paramparça, þak olur o an,
Dünya kaç bucaktýr, düþ de görürsün.
Tökezlerse insan, tek kalýr o an,
Tozpembe yaþamý düþte görürsün.

Tok açýn karnýný, nereden bilsin?
Ýmkânlarý yoksa nereden bulsun?
Say ki, üç mevsimde sýradan olsun,
Garibin halini kýþta görürsün.

Dýþtan bakýp da hükmünü verme,
Suizan edip de kimseyi yerme,
Dolduruþa gelip yüksekte görme;
Mahareti varsa iþte görürsün.

Her güleni sanma, mesut, bahtiyar,
Yüzü on sekizlik, içi ihtiyar,
Kimi bahtý kara, kimi ah diyor;
Biraz dertlerini deþ de görürsün.

Gerçekler acýdýr, yaþayan bilir,
Sorumluluk nedir, taþýyan bilir,
Onulmaz yarayý kaþýyan bilir;
Sýzýyý her gece döþte görürsün.

Komut ayaklarda, serlerde deðil,
Silah korkaklarda, erlerde deðil,
Meydan çömezlerde, pirlerde deðil;
Hayat kazanýnda piþ de görürsün.

Doðru söyleyeni sevmez, kovarlar,
Dik duraný saymaz, önden savarlar,
Yalakalar durmaz, yaðlar, överler;
Bak ki, koltuk kapmýþ, baþta görürsün.

Vefanýn adý var, kendisi kayýp,
Arsýzsan iyisin, dürüstsen ayýp,
Alaca gün gelir cepsizi giyip;
Gövdeni musalla taþta görürsün.

17.01.2018
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: