ONUN ADI ATATÜRK Kapý açýldý, dýþarý bir tutam ýþýk saçýldý. Kýmýldattý ölmek üzere olan bir milleti. O Suskunluðu duyan bir yürekti, Umudu yakalamak için ýþýkta… Buzlar bile çözüldü birden bire. Yurdunu terk edenler geri geldi. Yas kalktý, Kopuzlar yeniden çalmaya baþladý. Kýr atlar þahlandý. Nal sesleriyle daðlar yankýlandý.
Gökyüzünde, güneþle karýþýk Maviliði andýran Bir çift göz göründü, Karadeniz’in azgýn sularýna bakan. Hayalinde tutup öptüðü Vatanýn kaderini Yüreðinde duyuyor, Gözüyle görüyor, Yapacaklarýný, Hatta düþünüp de dilinde söyleyemediklerini, Her þeyi hesap ediyordu. Bütün çýplaklýðý ile Sahiciydi. En çokta samimiydi. Kararlý ve kesindi. Bakýþlarý dalgalara baktýkça Daha da keskinleþti. O hiç yenilmedi. Tarih öyle koymuþtu adýný, Çünkü onun adý mutlak zaferdi.
Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.