YORGUN GÖZLERİM

YORGUN GÖZLERÝM
Beklemekten yorgun düþtü gözlerim,
Her saniyesi bir yýla bedel olan.
Bin bir türlü düþünceler içindeyim.
Alevden bir kandil gibi asýlýyor, ay gibi sanki
Gecenin karanlýðýnda tanrýnýn göz bebekleri
Bakýyor ve
Alýyor yüreðimdeki saçlarýmý beyazlatan
Hicrana dönen o çekilmeyen sýzýlarý.
Sabýr sabýr diyerek atýyor zamana,
Hep çiçekleri düþün diyor.
Bakma saatlerin ikide bir bozuk çaldýðýna,
Hiçbir þey yapamýyorsan
Mutluluðun resmini de mi çizemiyorsun?
Kimin ne hali varsa görsün de mi diyemiyorsun?
Ýnsanlarý fazla tanýmak istemiyorum.
Ne kadar acýrsam acýyayým,
Asla kendim olmaktan vazgeçmeyeceðim.
Bu kuþlarda kýzmaya baþladým!
Özgürlüðü hatýrlatýyorlar da
Nazire yaparcasýna, kanatlarýný çýrparak,
Ama nasýl uçacaðýmýzý öðretmiyorlar!
Sonra seyre daldým yüksek bir tepeden,
Kuþlardan baþka ucaný da görmedim.
Sonra daðýlmýþ yüreðimi,
Birbirine karýþmýþ düþüncelerimi,
Kýrýlmýþ umutlarý mý topladým.
Alev gibi yanan gözlerimi de kapadým.
Hiçbir þey bir tebessüm kadar etmiyor!..
Yusuf Yýlmaz







Sosyal Medyada Paylaşın: