aynalar...

ne zaman baksam
gülmeyen ruhumla yaþayan
can atýþan fuli renkler
kararsa gökyüzü güneþ sýzdýrmaz o rengi



bulanýk bir geçmiþ
hala gölge oyunu resim
perdelerde kayýtsýz zaman
öksü kuþunda atan anýlar





bakdýðýn gölgeler hiçran ovasýnda dar kesim
sismiþ omuzlarda karanlýk ucube bir yýl
midem bulanýrken kaç defa dedim yapma kendine
diðirgen pusulasýnda hiçlerle beraber





yoksul yalnýzlýk toplum mühendisi yaþam
heyacanlarla kapýlan öksürük surubu beyin
takadý kalmamýþ erimiþ kazanç payý aynalar
derimize nüfüs etmiþ dev gölgelerde kýrýk uclar





bir parcayým ayýn gölgesinde yýllanmýþ sarenat
hüçreler eklenmiþ buðulu yaþama biraz dakkalar
az kaldý sürgün yemiþ yüreðimde atamayan acýlar
bu gün yaþtayým yarýn mutlu berkide öbür gün




ölü...


yaþatamadýðým onca yürek varken
kendimi sorguladýðým hüçreler
kücüktü ve yaþamaz dediðim sevgiler
þimdi kýrk bir parcada binlerce saygýlar





dik yüreðimden eðilerek sonsuzlaða
el sallayan görüntüler
yavaþca giderken ayak izlerin
sonumun baþlangýcý bu eksilmeler





korkmuyorum
artýk
eksilmekten
ölmektende





her gün gel
söyle bana
kulaðýmda cýnlasýn
aklar yaþýma deðinçe




anýlar






.

Sosyal Medyada Paylaşın: