Dönmezsen Dönme!

Sanma dönüþünü bekler dururum,
Ben de bir âdemim, vardýr gururum,
Býrak yaralarým kendim sararým;
Titrek mum gibi bir yanýp, bir sönme,
Eyvallahým yok ha, dönmezsen dönme!

Alýþkýným bahar, kýþa, yaza da,
Ýçimi dökerim, ney’e, saza da,
Doymuþum tribe, cilve, naza da;
Fýrtýna gibi bir esip, bir dinme,
Satma bana caka, dönmezsen dönme!

Geceler vefalý, gam ortaðýmdýr,
Tenhalar, köþeler, can otaðýmdýr,
Bahçelerle parklar, çim yataðýmdýr;
Gelmezsen periþan olacak sanma,
Daha basmam faka, dönmezsen dönme!

Gözlerini yazan kalem kýrýldý,
Sözlerine kanan gönlüm duruldu,
Ýzlerini süren kuþlar vuruldu;
Aðzýný yorup da adýmý anma,
Etmiyorum þaka, dönmezsen dönme!

Sensiz de her sabah çiçekler açar,
Ay gülümser, güneþ ýþýðýn saçar,
Ömür denilen þey, an gibi geçer;
Kibir daðlarýndan aþaðý inme,
Ey umutsuz vaka, dönmezsen dönme!

06.01.2018
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: