Dost aradým durdum, fani âlemde!
Meðer, dosta ermek ne kadar zormuþ!
Çoðu, sildi geçti, tek bir kalemde!
Cahil dosttan kalan, hep ah-u zarmýþ…
“Konuþma cahille”, çok çabuk küser!
Hiç yoktan baðlarý, kökünden keser!
Karayel gibidir, pek soðuk eser;
Duydum, cahil dosttan herkes bizarmýþ…
Oysa arkadaþtan, dost önde gelir…
Dostlar, iyi günde, kem günde gelir!
Unutmaz ölünde, dirinde gelir;
Dostun, fazla nefes almasý karmýþ…
Veysel dost aramýþ, topraðý bulmuþ!
Karnýn yarmýþ ondan, gülleri yolmuþ…
Yunus, sarýçiçek ile dost olmuþ;
Onlar, tevazuyla bu sýrra ermiþ…
Dostun yüzü güneþ olur ýþýtýr…
Karanlýkta karlý daðlar aþýrtýr!
Dost olmayan, aðustosta üþütür;
Dostla geçen kýþlar, hep ilkbaharmýþ…
Dost, düþeni seyretmez ki, el verir…
Dostun yoksa ortadirek bel verir!
Dostun gücü, deryalardan yol verir;
Dost, ölene kadar, dostuna yarmýþ…
Antalya-2017/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.