Yürüdük Çiçek Tozlu Sokaklarda

Yürüdük bu þehirde.
Bu þehrin çiçek tozlu sokaklarýnda.
Yürümenin varmadan önemli olduðu anlardý.
Üstümüz, baþýmýz bahar kýrýntýlarý.
Oturduk bu þehrin yeþil köþelerinde,
Elimizde gelincikten bir çiçek.
Yapraklarýnda hassas bir aþkýn rengi.
Ciðerlerimizde nefes nefese bir sevda.
Durup dinlenmedik, soluksuz koþtuk.
Ellerimiz bir uçurumdaki tek dal gibi,
Sýmsýký sarýldý birbirine.
Sonsuz bir yükseltinin yamaçlarýna tutunduk.
Bir kalp ateþinde kavurduk seven yanlarýmýzý.
Hamdýk, yandýk aþkýn kazanýnda...
Tatlarýn en aþkçasýný tattýk.
Uçurduk içimizde palazlanan serçe kuþlarýný.
Hesapsýz, plansýz aþk tuttuk.
Göðsümüzün kafeslerinde biriktirdik imkansýzlýklarýmýzý.
Gayret koþtuk geçilmez yollara.
Bu þehir, bu gökkubbe, bu dað þahittir.
Biz kýlý kýrk yardýk severken,
Can kýrýklarýyla doldu kalplerimiz.
Kanayan yerlerimizi yüreðimize götürdük.
Dinmeyen yaralarýmýzý gönlümüze serdik.
Biz bu þehrin çiçek tozlu sokaklarýnda yürüdük.
Bahar henüz düþmüþtü tanyerinden.
Çiçekler gelinliklerini giymiþti.
Kelebekler açmýþtý zeybek kanatlarýný,
El ele yürümüyorduk.
Yükseliyorduk...
Ya da kollarýmýz kanat olmuþtu,
Yýldýzý parlayan bir sevdaya doðru.
Ayaklarýmýz yerde, yüreklerimiz göklerdeydi.
Kýpýr kýpýr uçuþuyordu çiçek tozlarý,
Katmýþtýk aþkýn sonsuzluðuna kalplerimizi.
Karýþmýþtýk akan nehirler gibi birbirimize.
Büyüdük sonsuza akan sevdalar gibi.
Biz bu þehrin çiçek kokan tozlu sokaklarýnda yürüdük.
Biz yürüdük,þehir yürüdü,aþýklar yürüdü.
Ve þiirler yürüdü bu þehrin çiçek tozlu sokaklarýnda.
...Rüzgar...
Sosyal Medyada Paylaşın: