KOMAYA GİRMEDEN ŞİİR...

Maðdur bir düþten çaldým sizi, bayým…
Andýklarýma rast geldiðim uykumda
Aniden çýka geldiniz
Gecenin sönen ferine bir armaðandýnýz.

Yalaným yok:
Varsa, ölüm çýksýn bu þiirden,
Dememe de bakmayýnýz.
Ýnce ucunda kalemin
Aklým sýra ekmek arasý bir düþ görecektim.
Öyle ya,
Önce ýsmarlarým düþ perime
Sadýktýr sözüne
Ne zamanki bulamasam
Kuracak hayal,
Attýðým mesajla çalar kapýmý.

Taþkýn bir þiirde
Kurmaya üþendiðim bir cümle kadar
Ýsteksizim yaþamaya madem,
Demeye dilim varmasa da
Muaf tutulduðum oyunda
Arka sýrasýndayým sýnýfýn:
Tam da pencere kenarýnda.

Öðütmek istiyorum öðünümü yutup
Unutulduðumu unutup
Ve uyduruk bir ölüm besliyorum madem,
Düne özlemi bayat bir kinaye ile
Yok saydýðým,
Sayýldýðýmýn da bilincinde
Þu metruk evrende
Komaya girmeden þiir
Çekmek istiyorum fiþimi.
Gölgemi sattýðým hangi zamandý,
Unuttum.

Gölgemin beni unuttuðuna emin olup
Yeni bir gölgenin peþine düþme zamanýdýr,
Dediðime de bakmasýn kimse.
Hele ki;
Kimsesizliðin baðrýnda
Hiç kimseden ötesini
Yamadýðým ömrüme atýfta
Kehanetlerin kayýp duraklarýnda
Yoldan ve yolculardan ýrak
Bir hiç kimse olmak,
Ne demekse,
Demediklerimi sonlandýrmak istiyorum
Yazmakla mükellef üç beþ saniyeyi de
Yok sayýp
Hiç’e kurduðum alarmý
Teyit ederken Tanrý.

Sormak belki de
Neden unutulduðum deðil de
Ne ara bir kimliðe ereceðimin kehanetine
Ýnansam mý, diye.
Kýlý kýrk yardýðým ömrü de
Kýrklamýþken evren ve
Kayýp devremde
Hangi müþfik yürek ise
Kol kanat gerecek,
Demek bile nazarýnda
Belirsizliðin
En acýnacak role
Soyunduðum kadar da
Savurduðum bir nidadan
Muzdarip benliðin
Demli bir yüreðe de meyledip
Aklarken karasýný lanetin.

Ölü bir im olabilirim:
Aþký tetikleyen hangi cahil fermansa
Yazabilirim defalarca.
Cüret ettiðim bir yenilgiyi
Hatta darmaduman edildiðimin de beyaný
Þunca þiiri
Tek kalemde silerim
Sen silerken gözlerimi
Ferini söndürürüm güneþin
Kala kalýrýz gecenin isinde
Yüz göz olmadan yýldýzlarla
Seviþiriz yürek yürek
Makbere karþý.

Kýrmýzý bir sancý olabilirim
Olmayý dilediðim deðil lakin
Dillendiremediðim sayýsýz hezimetin.
Dibinde donduðum bir fener kulesi,
Surunda gömülmeyi arzu ettiðim
Þehrin hutbesi hangi kuytuda
Görünmezlik ise.
Sonralardan derlesem de
Hep mazimle avunduðum.
Öncemi unutmak ne kelime…
Tanrým, ne kinaye.
Beni affeyle.

Mücbir sebeplerle yaþýyorsam
Lakayt yürek sesinden muzdarip kim ise
Delice gýpta ediyorum
Bunca kayýtsýzlýðýn seyrinde
Dolduruþa geldiðim þunca hazine
Dirhem dirhem tartýp da sözü ve tasayý;
Haybeden yanmak bu olsa gerek… kor misali.



Sosyal Medyada Paylaşın: