FERYAD Yusuf Yýlmaz Feryatlarý, gözyaþlarý kurþun gibiydi Yangýn yerine dönen kalbimin ateþini Kim ,nasýl söndürecekti?
Onlarýn topraða daðýlmýþ kemiklerini gördükçe Çýðlýðýný haykýrmak istiyordu göðün sonsuz boþluðuna Ve olanca gücüyle vurmak istiyordu yumruklarýný Zalimlerin kara vicdanlarýna!
Onlar ki Hiç kýrpmadan canlarýný Feda ettiler Bu vatan için Þehadete erdiler
Ateþ düþtüðü yeri yakýyordu Bacalarda kara dumanlar, Bulutlarý karartýyordu. Ne atom bombasý, Ne yýldýrýmlar, ne kasýrgalar, Dindiremiyordu, Ana yüreðindeki sessiz çýðlýðý!
Tek bir söz dindirirdi ancak “Vatan sað olsun” derken, Baharda güller açarken, Ay yüzüne güneþ vururken Ve Rüzgar al bayraðý dalgalandýrýrken!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.