ÇÝÇEKLER EZÝLMESÝN Çiçekler ezilir. Boþ kovanlar düþer, Çimenlerin üstüne. Mermilerde kan lekeleri… Çocuklar ölmesin. Çekin üzerimizden kanlý ellerinizi! Yeter yeter yeter! Siz oradakiler, biz kardeþ deðil miydik? Namlularýmýz hep beraber ayný düþmana yönelirken, Çanakkale’de, Dumlupýnar’da, Trablusgarp’ta, Yemen’de ,Sakarya’da… Þimdi ne oldu da bu namlularý çevirdiniz Bir birinize? Oturun oturduðunuz yerde. Kimse kanýyla aldýðý yeri, vermez size.
Bir gün, Silahlar susar. Çimenler yeþillenir, Çiçekler yeniden açar, Emperyalizmin elleri kýrýlýr. Yine kardeþ oluruz. Yine!.. Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.