Çiçeklerden en çok, mahzun bakýþlý hercai menekþe ile Alçak gönüllü akþam sefalarýný severiz. Sevdiðimize siz diye hitap etmek, Sigarasýný ayaða kalkýp yakmak Ve La Comparsita ile dans etmek isteriz... Bir de tutkumuz var; Durup durup, eski Ýstanbulumuzu özleriz. Yâni, modasý geçmiþ bir ihtiyarýz biz...
Bir þeyler yazarýz, þiire benzetmeye çalýþarak, Kendimizi avuturuz, Deðer ölçülerimiz var, yaþadýðýmýz yýllarýn oluþturduðu, Onlardan ödün vermeyiz, Ýltifata da tâlip deðiliz. Çünkü, ne olduðumuzu ve ne olmadýðýmýzý biliriz...
Sevdik mi, ölümüne severiz. Zaten, sevemediðimiz gün, hepten yok oluruz, biteriz. Gün batýmý renklerindendir bizim sevdalarýmýz hep, Sarý,pembe, kýzýl ya da eflatun olur Fakat her renge, akþamýn hüznünden sürülmüþtür bÝraz Öyle sevdanýn tadý da bir baþka olur...
Havý dökülmüþ kadife gibiyiz Modasý geçmiþ ihtiyarýn biriyiz. Ve Hâþimin dediði gibi "Melâli anlamayan nesle âþinâ deðiliz... "
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.