dün artýðý bir gündü iþte
cebimdeki ellerim küçüktü
dünya da
yürüdüm ayaklarýmla birlikte
ikindi rengi þehirde
iki yalnýz hýrka almýþtým yanýma
bir üþüyen olur diye
düðmesiz bir gömleðin
en deli fikriyle
kaç yalnýzlýk giyebilirdi ki insan üzerine
geliþi güzel biriyle
ayrý köþelerde deniz seyrettik
bayraklarý yarýya inmiþ iskelede
kimliksizdik ikimizde
o pembeydi
ben mavi
ayrý ayrýlýklarý nüfusumuza geçirdik
bitti...
duygularýmýz çarpmadý birbirine
öldürülmüþ çiçekler satan ,
kadýn þahitti
solo bir konçerto yaylanýyordu kýyýda
güzden dönmüþ bir kýþtý
toprak kumraldý
yapraklar sonradan olma sarýþýn
oysa bir yeþili
bir de yavru aðzýný severdim ben
hüzün þirpençeydi
bütün renkleri kopardým tuvallerden
bir çýðýr bulsam çýkardým,
boþ bulunsa dünyam
zamansýzdý
birer boþluk býraktým kendimle arama
h/içime zaman sýzdý
günahkardým...günah benden gitti
suadiyearalýkikibinonyedi
Demir Mutlugil