Her sabah gurbet bahçemde bir bülbül, hüznü inler Ve çok uzak bir bahçede bir gül, boynu bükük, onu dinler...
Ýstanbul’un en güzel vakitleridir þimdi, Çamlýca’dan esip bir rüzgâr, Geceden kalan tüm günahlardan temizlemiþtir koca þehri, Bir vapur geçer Boðazdan, göremem, ama bilirim Lâcivert sularda bembeyaz köpükler býrakýr ardýnda, Kadýköy iskelesi cývýl cývýl ve Moda âsudedir, Ýyot kokar, huzur doludur Kalamýþ bu saatlerde, Gurbete giden trenler kalkar Haydarpaþa’dan, Hepsi, ayrýlýk acýsýný bilir gibi, hazin hazin öter Ve henüz uykunun mahmurluðu gizlidir güzel gözlerinde Sigaramýn ucunda tütün dumaný deðil, Yanýk bir yürek tüter, hasret tüter, Gözümde sen tütersin caným, Ýstanbul tüter...
Ve her gün akþam üzerleri Vurgun yemiþ hazan bahçesi gönlümde Kýzýl gün batýmlarýnýn rengi tüter, Sen tütersin gözlerimde, o mahmur gözlerin tüter...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.