Boþ ver gitsin... þimdi içimdeki yüreði eziyorum tüm hýrsýmla parçalýyorum kendimi. Demirlerle dövüyorum, iþaretliyorum bahtsýz yüreðimi. Boþ ver gitsin. ölen inanç, umut ve aþk daima... Yaþayan, iþte karanlýktan gelen fýsýltýlar...
Kendimi eleþtiriyorum. Yaþayan son ruh gibi azap ediyorum kendi ruhuma. Karalanmýþ kaðýtlar gibi fýrlatýyorum her bir parçamý. Iþýðýný karartýyorum deniz fenerlerinin.
Boþ ver gitsin... Ben alýþkýným... yalancý dudaklarý yalan bakan gözlerden tanýrým. Önce kýyýlarýmda martý çýðlýðýyla gezinir... sonra dalgalarý en acýmasýz fýrtýnalarla döver her bir parçamý.
Alýþkýným... Metal ve para çaðýnýn yalnýzlýðýna alýþmýþ bir sürünün dýþýnda kalamamýþ olmam en büyük hatam. Ýnsanlar parayý sevgiyle deðiþtireli yýllar olmuþ, ben uyanamamýþým....
Boþ ver gitsin.
Zaten daðýlan, parçalananý hangi el iz býrakmadan toparlayabilir. Siz ayný alýþagelmiþ çaðýn dakikalýk zevkleriyle satýn tüm insanlýðý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.