Parmaklıklar

kaptýrmýþ kendini
dibe vuran isyanýn öfkesine
içindeki çamurdan dünyayý boyuyor

bir ileri
daha da ileri
yaklaþtýkça cehennemin eþiðine
kurtulup esaretin zincilerinden
halka halka büyüyor
kirlenmek

göðüs kafesini açamazsan
giremem içeri
görünmez parmaklýklar arkasýndan
öpemem ruhunu
seviþmek istiyorsan
diyemiyorum


suyun tepeden týrnaða
tavaf etmesi bedeni
arýnmak için deðil
içine almadýkça ab-ý hayatý
kurtulamazsýn ateþinden

sabýr;
gözeden akan damlanýn okyanusa yolculuðu
bakýp da göremezsen
alýþýrsýn körlüðe

aslýnda;
özgürsen aykýrý olmaz
kendin olursun!

kirinle
pasýnla
zaaflarýnla
öz`ünle
iyi ya da kötü
neysen iþte
söyleyemiyorum

susunca ben, daha çok seviyor
içten içe öldürdüðünü fark etmeden



sude nur haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: