Vururlar Ceylan

Sanma ki dünyada mutluluk gani,
Gün gelir seni de yorarlar ceylan.
Nerede sevenler, dostlarýn hani?
En ince yerinden kýrarlar ceylan.

Cezbine kapýlýp inme engine,
Aldanma kentlerin simli rengine,
Olur da düþmezsen kendi dengine;
Seni bir soysuza verirler ceylan.

Ne adalet kaldý, ne güven kaldý,
Mavi hülyalarý caniler çaldý,
Sevda þairleri göçünü aldý;
Seni de yâd ele sürerler ceylan.

Maskeli yüzlerde gülüþler yalan,
Kelle avcýlarý, ne sinsi yýlan!
Sen yine sümbüllü daðlarda dolan;
Baþýna çoraplar örerler ceylan.

Yenilme nefsine, toy düþlerine,
Dayanamam sonra gözyaþlarýna,
Ana, baba, kavim kardeþlerine;
Acýmadan tuzak kurarlar ceylan.

Billur pýnarlardan kana kana iç,
Gizli patikalar, tenhalardan geç,
Kalabalýklara merak salma hiç!
Alaca gövdeni vururlar ceylan.

17.12.2017

Muhittin Alaca




Sosyal Medyada Paylaşın: