Bir kasým ayý sabahýydý
Gün ýþýmýþtý.
Iþýklar dolaþýyordu odamýn duvarlarýnda
Kalktým penceremi açtým.
Gördüðüm manzara karþýsýnda büyülenmiþ kalmýþtým.
Gök maviydi.
Önümde bir vadi vadide ormanlar aðaçlar sarý kýrmýzýydý.
Yapraklar uçuþuyordu yerlerde
Ve etrafta dolaþan mavi kuþlar vardý neþeli.
Maviydi kuþlar.
Ýnsaný büyülüyordu þarkýlarý.
Hele kalkarken bir kanat çýrpýþlarý vardý’ ki görmeye deðerdi
Sonra süzüldüler yeþil sarý vadin üzerinde
Baktým hayranlýkla.
Bir Kasým ayý sabahýydý.
Sanki bin yýl süren, bir uykudan uyanmýþtým.
Elimi deðdim.
Gözlerimin, þiþkinliðini hissetmiþtim.
Yorgundum.
Bütün yorgunluðumu almýþtý, pencereden gördüklerim.
Ýþte o kasým ayý sabahý.
Ahmet Yüksel Þanlý er
17 Ara. 17