seni nasıl anlatayım
bakma bana öyle çocuk
dolaþýp durduðum sokaklarda
sensiz alnýma takýlacak iz yok
maskesini yitirmiþ akþamlar yok
lakin dilimde duam var
sonsuzluk gibi çýkan
omuzlarýmda
dalgýn atlarla
yalnýzlýðýn bahçesini sularken
eline el olacak hasretim
üzerime örttüðün örtüde
kendime iyi bakýyorum
yüzümü pencereye dönüp
suskunluðunun baþýný okþuyorum
mermere düþmüþ inancý
al da gel
-çýkalým karanlýk uðultulardan-
burada yoksun þimdi
gözlerini kapat ve
benim için
dinle
saç tellerimi
kaleme deðdirdiðim þiirleri
soluðumu
ki
kalbindeyken
seni nasýl anlatayým çocuk
sen ordasýn
tortularýn yaralarý sevinci gölgelemesin
içten sesle
uykularýnda öpüp seni/
seninle aðlýyorum
rüzgarlarýn sesiyle konuþup
düþüne giriyorum
omuzunda oturuyorum
uzak bir odadan seyrederken bizi
hissin hazzýyla kýskandýrýyorum geceyi
var ya gözlerimi ayýrmýyorum senden
söyle þimdi
seni nasýl anlatayým
keþke çocuksu bir gülüþ anlatsa
neden sevildiðini
ince tülde yüzü görünen
yaban bir aðrýsýn
gelecek beklentilere dokun
açýlsýn perde
yolculuk baþlasýn
yanan ýþýðýn teslimiyetinde
vardýr gerçekliði yazgýnýn
biliyorum
zordur oralar
kendiyle buluþmanýn zamanlarý
yalnýzlýk içinde
bilimsel incelemeler
derlemeler
iki dudaðýnýn arasýnda gece ýslýklarý
olsun
ben görüyorum
her yerde ve
herþeyde...
çok üþüyorsun deðil mi
peki..
birazdan yarýn olacak
yine aðrýný almaya geleceðim
yine kýyýya çekilecek insanlar
sen ve ben çocuk
sonrasý mý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.