Apaydýnlýk sokaklarda ararken!
Gözlerinin karasýnda kayboldum!
Kanattýðýn yaralarý sararken;
Yaptýðýný düþündükçe kahroldum…
Düne kadar göðe atýp, kaptýðýn!
Hep “mihrabým” diye sanki taptýðýn!
Yakýþtý mý sana, bunca yaptýðýn?
Yâd ettikçe yandým, piþtim kavruldum…
Þimdi ben hep, duldalarda gezerim!
Neden bilmem, sana varmaz güzarým!
Billahi bu hayatýmdan bizarým;
Sakarya’nýn suyu gibi kývrýldým…
Kim dedi ki, sana benden yar olmaz?
Kýþ gelmeden yaðmur olmaz, kar olmaz!
Güller yanar, bülbül uçar, har olmaz;
Kuru yaprak gibi uçtum, savruldum…
Beni gören, senin sevdalýn diyor!
Herkes bir laf atýp öyle gidiyor…
Sevda çeken, beni tarif ediyor!
“Zorbanýn köpeði” gibi sivrildim…
Dilden dile düþtü benim bu sevdam!
Nazara mý geldim, çýkmaz hiç sedam?
Herkes yolda, merak yapmýþ elveda/m!
Dimdiktim ben, “Piza” gibi eðrildim…
Antalya-2017/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Not: RESÝMDEKÝ KÖPEK MEÞHUR ZORBANIN KÖPEÐÝDÝR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.