İMLA HATALARINI SEVİYORUM HAYATIN...

Kýraðý çalandý örselenen zaman,
Göktü,
Aþkýn rengi,
Elem ise körebe bir vazgeçiþ.

Kanaatin de dibinde,
Kurak atlaslarýn yorgun öfkesi,
Buðusu yoksunluðun,
Dibi tuttu iþte kalemin,
Kara yaðýz delikanlý bildiðim
Her kelamý
Bin bir titizlikle
Geceye diktiðim…

Sancýlar ayyuka çýktýkça,
Namert isyaný beþerin
Savruldukça
Peyda olan gecede
Diri hasret
Vebali imiþ sevdalarýn
Ölümlük rehavet.

Kundaklandýkça benlik,
Kurcalandýkça nefret
Azabý bitmez kör yansýmasýnda
Köhne vazgeçiþlerin
Ufkunda
Her daim nedamet yoksunu
Yürekten bozma yýrtýk gömlek.

Þimdilerden çalýntýyým iþte,
Dün mahmur desek de
Ne fayda!
Görgüsüz bir özlemle büyürken
Hece hece
Muþtulanana lanet okur
Derinlerdeki titrek izlek.

Kambersiz düðünmüþ her gün
Yazmayalým da
Geçer mi zaman aheste aheste?
Yanmasak usulca
Kuru sýký tebessümlerden nemalanmak
Yine rahmetin sancaðý,
Debdebeli yaþanmýþlýklardan
Geride kalan.

Týk nefes her i mge,
Yokuþ yukarý çýkmak kadar
Savrulasý niyazýn
Hangi adresi varýlmaz bir kör nokta?
Hangi laneti buyur eder de evren,
Týpa týp sarkacý
Evrenin ve yüreðin,
Neye delalet olsak da
Vuku bulaný dindireceðiz
Seher yelinden öte
Poyrazýn soðuk ve yansýz aðrýsý.

Ýmla hatalarýný seviyorum belki de hayatýn:
Hani üstü örtülü korkularýmýn
Yamalý heyecanýný seviyorumdur kim bilir
Bir de utku ve ufku
Olmayan yaslarýmý.
Yaza yaza yas kalmadý,
Diyebilsem keþke yoksa
Dedim de mi de bunca saattir
Yokluðunu içiyorum
Hiçlikle örülü cümlelerimden
Tek satýr damlamazken
Boþ sayfaya?

Belki de boþluðumun dolu yanýdýr
Þu sinsi hüzün.
Belki de irili ufaklý ölülere
Söz geçiremediðimdendir
Hatta kýskanýp da gidenleri
Hala niye tutunduðumdur hayata
Þunca inisiyatifi bile
Çok görürken kendime.

Kendimce de ölebilirim:
Týpký örtülü ödenek misali,
Sazan misali atladýðým her hediyeyi
Bir de kopuk dirayetini evrenin
Mal ederim aralýksýz hazanýma.

Mutlu olmayý denedim
Hem de daha dün.
Belli ki, aðýr geldi bünyeme
Belli ki istiflediðim deðil de
Ýndirgediðim o tablodur
Yine kýyasýya sevip
Kýyasýya nefret ettiðim
Yine bana dair bir safsata üretip
Benlik bir iç çekiþle
Yetmek deðil de evrene
Eremediðim hidayeti
Kurcalamamdýr bunca zaman.

Ve sorduðum o tek soru ile
Yine evrim geçirmeye doðru yol aldýðým
Çocukça bir isyandýr
Az sonra çarpýlacaðýmýn bilincinde
Bir de kopamadýðým þu ölümlü dünya.

Ne vardý þimdi de bunca mutluluðu
Taþýmak ilk kez de deðil üstelik
Düþtü payýma
Ve havan batsýn, kýzým, diyenlere
Bile tebessüm armaðan ettiðim
Bir akþamüstü:
Hem de yakarýþým bile hezimetle
Ve en görgüsüz mutluluðu
Heba ederken
Gecenin bir vakti.

Hele ki köreldiðime delalet
Yazmaktan cayýp
Mutluluða sýðýndýðým.
Korkuluk misali eþkâlim
Hani olur da ilham gelip çalar kapýmý,
Demek bile esefle cehaleti yargýladýðým,
Sonra da hayatý sonlandýrmayý
Anbean tehir ettiðim… demedim
Farz et, sen yine de Tanrým,
Demem nasýl ki boynumun borcu
Sona eren bir hikâyeden
Ben ne zaman alacaðým payýmý?
Derken kinayeden uzak,
Sezerken akla ýrak
Zaman ki en ceberut yargý
Yoksa ben de mi yarýladým ömrü?
Hicap bildirgem,
Teyellediðim zamaný
Þu yamalý benliðe,
Sonra da koyuverdiðim mutluluðu
Armaðan etmek.

Kim ise gülme özürlü
Belki de dikenim içten içe
Kanatýrken gül cemalimi
Kayda deðer ne ise ifþa etmedim bil ki
Kaybýný önemsemediðim
Üç beþ yýlýn da hesabýný sormak
Bana mý kaldý?

Ey, sen peri masalým;
Ey, körüklü sevdam
Yalýn ve yalan olsam keþke
Keþke bir de yansýz sevsem
Deli gibi tünesem her dalýna sevdanýn
Sonra da budasalar ikimizi el ele.
Ýþte düþtüm yeniden aþka,
Kalýbýmý basmayý düþünmezken
Hatta bir kez bile beni
Dillere düþürmemiþken.

Senden alacaklýyým ey, hayat
Derme çatma kulübemde
Yalnýzlýðýmla beni rahat býrak,
Demenin hüznü çöreklense de
Demediklerimi
Unutmadan
Dalmalýyým uykuya
Dediklerimi lanetlemeden Tanrý
Sýðýnmalýyým tövbelerime
Beni bir sen anlarsýn ne de olsa.



Sosyal Medyada Paylaşın: