deniz katran
gökte derin mor
parçalanmýþ ciðere
çürümüþ ete benziyor.
dört yan ufuksuz kalmýþ
heybetli bir kale duvarý gibi
loþlukla sýnýrlanmýþ panorama;
bir adam duruyor katran kayada
is yolluyor nefesiyle yýkýlmýþ geceye,
yaþý yaþým
saçý saçým,
kordan kasketi
alevden paltosu benim,
þeytan üflemiþ yüzüne
suratý cüzzam bahçesi,
dilini dilbazlar çalmýþ
anlaþýlmýyor yüreðinin lehçesi.
çaðýrdým þiirimin cinlerini,
ezdiler zamaný
her aný çiðneyip tükürdüler
sürgün ettiler namusu,
gözleri kandýrýp
pezevenk artýðý fahiþeler çaldý bakýþlarý,
yoksa denk mi sayýlýyor
sevdanýn has bahçesiyle
eski kerhane sokaðý!
yine içime sýzdým gizlice,
isterseniz giydirin bana deli gömleðini
inadýna dinleyeceðim kendimi sessizliðin sinesinde;
belki inilti duyacaðým derinimde
belki diþe dokunur bir kahkaha,
telaþlanmayýn!
daha çok var sabaha.
sen uyu kuzum,
nöbetçiler uyumaz;
serin sularda yüz düþünde
dinsin hasretin,
saklý gölümüze el giremez
fikrim de saðlamdýr benim
yüreðim de;
her gecenin devriyesiyim artýk
dolaþýyorum etrafýnda
kimse taþ atamaz nilüferime.