kaldırımlar
sessizliðin yere yatan düþüncelerinde ölü/m sanma kendini...
hayatýn ellerinde tutulan söz
düþleri giydiðinde sabaha
darmadaðýn gözlerimden arala gözyaþýmý
siper olmuþ þiirler insanlar gibi ardý ardýna sýralanýnca
ölmek ve yaþamak arasýna eklenen sevda
gövdeyi sarar/
gizli bir denizdir akan...gidilecek
o`dur iþte sen
nasýl sevmem ay`ý/
güneþi
yokluk üþümesi düðüm atarken duvarlara
duyar mýsýn yalnýzlýðýn iklimlere bölündüðünü...iliklerinin dilinde
ki,aþksa o hiç korkma
vurdumduymaz bir kenti
hangi çocuk tokatlamaz ki
uçuralým karanlýðýn beti benzi kül olan pencerelerini
çýkmaz sokaklardan
çünkü,gidince sen
ne mi kalýr geriye
yitik kuþlarýn dað köyleri...uzanýr boylu boyunca boþluða
ve kaldýrýmlar terkeder
aðzýmdaki yangýný
demem o ki
elinde tuttuðun kitabýn sayfalarýný
perde perde açarken
koy beni de köþesine yaþamýn
gözlerimizin yarýsýndayken biz
onlarsýz yapamayýz
dudaklarýmýz gider gelir
ben sana/sen bana
gidersen sen
ne mi kalýr geriye
dinle bak
iç çekiþleri soluðunun ucunda/
ucunda ki herkes kýrýlamaz
baðýþla
en güzel elbiselerimi güneþli güne
gün kýsalmadan bitme
gece intiharlarýný kuþanmadan
Ey yar...
geçsem de kardan borandan
bakýþlarým düzdür benim
sapmaz aslý olan gökyüzü/m
tutamazsak eðer yýldýzlarý yakalým geceleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.