Çok yorgunum.
Korkunç derecede yorgunum.
Gerçekten.
Ama kimse anlamýyor halimden.
Hep "iyisin" diye avutuyorlar.
Oysa günden güne bitiyorum,
yok oluþa yüz tutuyorum.
Neden böyle bilemiyorum.
Ama bir el, sadece bir el’e ihtiyaç duyuyorum.
Kurtarýn, yardým edin diye haykýrmak istiyorum.
Ama kendi kendime "Sabýrlý ol, sen erkek adamsýn, her þey imtihan" diyorum.
Yine de boðuluyorum, nefes alamýyorum, duyamýyorum, göremiyorum.
Kalbim yerinde durmuyor, patlayacak gibi.
Bir yerde en fazla 5-10 dakika durabiliyor,
kimseyle sohbet edemiyorum.
Kime deðer veriyorsam ondan fersah fersah ötelere gidiyorum.
Þayet iyi bir aným olursa,
bunun bedelini günlerce ödemek zorunda kalýyorum.
Olmuyor bir tanem olmuyor, sensiz olmuyor.
Neredeysen çýk gel artýk.
Her kim isen feryadýmý duy....
Rüyalarýmda gördüðüm dünyanýn en güzeli
çýk ortaya artýk, ne sabrým, ne takatim kalmadý artýk.
Fatih Küskün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.