Sen sadece sevdiðim deðil, yaralarýma merhemim, kýyýlarýma can veren yosun kokan cennetim, telaþlý bir yaðmur sonrasý üþüyerek çýktýðým rotasýz yolculuðumun istikametli yolcusuydun....
Gözlerime dokunduðun an, tüm ezgiler yetim kalýrdý dilde... Rüzgâr esmez, yaprak kýpýrdamazdý ayýn gölgesinde. Yaðmur þahitlik ederken sevdamýza, bahara yürürdü tüm mevsimler...
Gittin.. Bittim... Yittim....
Þimdi Temmuzun ortasý kýþ günü. Üþüyor çürüyen yanýmýn ölgünlüðü. O kadar uzak ki sana uzanan tüm yollar. Giyindim sensizliðin hýrkasýný, sýrtýmda taþýyorum yokluðunun aðýrlýðýný...
Sen düþünme sevdiðim.. Sakýn üzülme de...
Bilseydim bir gün benden çekilecek gözlerin. Bilseydim yorgun þiirler yazdýracak gül kokan gülüþün. Kanayan umutsuzluðumla, suskunluðuma gömülüp öylesi sessiz, öylesi uykusuz, yine severdim seni....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatih Küskün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.