Mucizeler Topladım Kalple Beynin Gönül Bağından

Kalbin kapýsýný çaldým, dünyasýna girdim gizlice
Ufak adýmlarla gezindim þehirlerinde
Ýncitmeden, kýrmýzý kýrmýzý geçtim daracýk yollarýndan
Beynin evine de uðradým, soluklandým mucize duraðýnda
Sonra korktum aydýnlýða açýlan aklý büyük penceresinden
Ve çýktým, sýrrýný çözmeye çalýþtým aralýksýz vuran kalbin tik-taklarýnýn
Feyz aldým o gizemli vuruþlarýndan, can veren dokunuþlarýndan
Mucizeler topladým kalple beynin gönül baðýndan...

Arýlar gibi çalýþan alyuvarlara, akyuvarlara teþekkür ettim
Öyle yaratmýþ ki Yaradan her bilinmezi
Ýlmek ilmek örmüþ gözle görünmezi
Dur demeden, durmuyor hiçbir organ
Ki hepsi kendi iþinde ehil, kendi aynasýnda sýr
Hayatýn her adýmýnda onlara minnettarýz...

Kalple ve beyin; o muhteþem iki can, kýymetli iki nefes
Saðlýklý bir soluk için karanlýk mahzenlerinde
O daracýk, o incecik yollarýnda
Ne güzel iþ baþarýyorlar her gidiþ-geliþlerinde
Yanlýþlarýn yerine doðrularý koyarak
Özenle iþliyorlar hayatý kan pompalayarak...

Aklý karýþýyor, düðüm düðüm oluyor insan mucizeler karþýsýnda
Ve soruyor kendine: "beden mi ruhu canlý tutuyor
Ruh mu bedenin gönlünü hoþ ediyor?" Kalp mi, beyin mi insaný koruyor
Anlamaya güç yetmez, bu sýrrý kimse çözemez
Bu yüzden susuyorum, aklým noktalanýyor dönen çarktan...

Beyni mi, kalbi mi tebrik etsem bilemiyorum
Bedeni canlý tutan bu iki organý ayakta alkýþlýyorum
Tanrý’ya, verdiði can için teþekkür ediyorum
Ama bir gerçek var ki; ruh da, beden de ayrý ayrý
Ýki deðerli mücevher, iki gizli ses ve görünmez iki can
Hiç durmasalar, sonsuzu iþaret etse vuruþlarý...

Rukiye Çelik/ANKARA
18 Kasým 2017

Sosyal Medyada Paylaşın: